Refrakcja – zmiana kierunku rozchodzenia się fali elektromagnetycznej lub akustycznej, załamanie fali związane ze zmianą jej prędkości (zob. prędkość światła, prędkość dźwięku), gdy przechodzi do innego ośrodka.
Ciekawostki: przybliżone prawo załamania podał już Klaudiusz Ptolemeusz w II w. n.e. Teorię załamania (dioptryka) rozwijali od XIII w. uczeni średniowieczni jak Robert Grosseteste, Roger Bacon, Witelon i Teodoryk z Freibergu. Wyjaśniali za jego pomocą tęczę oraz złudzenia optyczne. W XVII w. poznano poprawne prawo Snelliusa. Isaac Newton zbadał też związaną z załamaniem dyspersję, dowodząc, że promień białego światła jest przy załamaniu poszerzony, poszczególne barwy same nie ulegają dalszej dyspersji oraz że różnią się współczynnikiem załamania. Tym samym dzięki refrakcji i dyspersji udowodniono, że światło białe jest połączeniem światła monochromatycznego.
Boyle
W 1661 roku podał nowoczesną definicję pierwiastka chemicznego. Rozwinął chemiczną analizę jakościową, zastosował wskaźnik umożliwiający rozróżnienie roztworów kwasów oraz zasad. Niezależnie od Edme Mariotte’a sformułował tzw. prawo Boyle’a-Mariotte’a.
Prawo to dotyczy zachowania gazu doskonałego w przemianie izotermicznej: „W stałej temperaturze objętość V danej masy gazu jest odwrotnie proporcjonalna do jego ciśnienia p.”
Prawo Boyle’a-Mariotte’a stanowiło jedną z przesłanek do wyprowadzenia równania stanu gazu doskonałego znanego jako równanie Clapeyrona. Warto pamiętać, iż dla gazów rzeczywistych ze względu na oddziaływania międzycząsteczkowe oraz niezerową objętość własną cząsteczek gazu (cząsteczki gazu doskonałego są punktowe) prawo to nie może być spełnione.
Jak zawsze młodym naukowcom towarzyszy radość z poznawania rzeczy w działaniu oraz ciekawość i zainteresowanie!
